Asal - hayot sharbati.
Saxovatli tabiatda qadim zamonlardan asalning shifobaxsh xosiyati ma Jollum.
Tibbiyot ilmining sultoni Abu Ali ibn Sinizing yozishicha asal mijozni tozalaydi, tomir yo‘lini ravon qiladi, ho‘llik va gazakni shimdiruvchi quvvati bor. U ho‘llik và gazakni badanning chuqur erlaridan tortadi, go‘shtni sasish va buzilishdan saqlaydi, chirkli chuqur yaralarni tozalaydi. Asal ko‘z xirusigini ketkazadi. Uni tanglay bilan ezib so‘rish va g‘arg‘ara qilish bo‘g‘madan xalos etishga yordam beradi. Asal suvi me ngaydani kuchaytiradi, ishtahani ochadi, ovqat hazmini yaxshilaydi. Achchiqtosh bilan embedtaraklikda temiratkiga davo bo‘ladi. Navqironlikni saqlash uchun, ayniqsa, yoshi 45 dan oshgan kishilar asaldan tez-tez iste Khănmol qilib turishlari kerak.
Muhammad Husayn ibn Muhammad al-Oqiliy Hồi Maxzan-ul-ladviya Hồi (Hồi Davolar xazinasi)) kitobida asalning xosiyatlari haqida to‘xtalib, unga yuksak baho beradi. Asal a Khănzolarni tozalaydi, tiqilmalarni ochadi, me xôngda-ichak devorlaridagi xiltlarni yo‘qotadi, miyani ortiqcha và zararli narsalardan musaffo etadi, falaj Salomatlikni yaxshi saqlash uchun har kuni nahorda asalni suv bilan aralashtirib ichib turish lozim. Asal ko‘krak và plevrani yaxshi tozalaydi, taloq kasalliklarini davolashda foydalaniladi, el hosil bo‘lishini to‘xtatadi, buyrak, qovuqdagi toshlarning erishiga yordam
Asal ming dardga davo